دلنوشته های من

بدون عنوان

1393/8/21 15:48
نویسنده : سمیرا
273 بازدید
اشتراک گذاری

حسین پناهی:

شرم می کنم با ترازوی کودک گرسنه کنار خیابان،

سیری ام را وزن کنم!

ای کاش یک ماه نیز موظف بودیم از اذان صبح تا غروب آفتاب فقرا را سیر کنیم

نه این که گرسنگی و تشنگی کشیده تا فقط رنج آن ها را درک نماییم!

آری هزاران بار افسوس که دیریست وا مانده ایم در ظاهر دین،

دهانمان پر شده است از غلظت تلفظ حرف در کلمه “و لا الضالین” ………

 

پسندها (2)
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی

نظرات (1)

زیبا
21 آبان 93 17:46
سلام تبادل لینک میکنید
سمیرا
پاسخ